O kendini biliyor...
Olur olmaz zamanlarda karşıma çıkma sakın
Kendimi kaybedibte üzerine yığılır kalırsam suçlusu Sensin.
Aklımın heyulasına kapılıpta delice zaaflar gösterirsem.
Deliliğimin umarı, zihnimin berraklığı, saflığı Sensin.
Mihenk taşlarını oturtamıyorsam bedenimin orta yerine
Terazim yalpa yapıyorsa eğer, denge unsurum Sensin.
Merkezkaç kuvvetine uymuyorsa gözlerim.
Ağır yükümün altında manivelam Sensin.
Ateş böcekleri gibi ayrılamıyorsam çevrenden.
Kor ateşim, çekim kuvvetim, mıknatısım Sensin.
Newton bulamıyorsa derdime çare.
Newton’um Sen, Plüton’um sen, Eflatun’um SENSİN.
Kayıt Tarihi : 16.9.2005 17:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)