Sensin Şiiri - Cuma Ali Çetin

Sayende bu gönül çok ağlasa da
Üzmekten ederim ar o da sensin.
Görmezsin gözlerim kan bağlasa da...
Yüreği pas tutmuş bar o da sensin.

Dünya görmedi hiç açıp solmazı,
Nideyim ilhamla kalbe dolmazı,
Dal budak saldırıp olur olmazı...
Tellal çağırtan car car o da sensin.

Doğrudan eğriye saptın sapalı...
Senin o yüreğin hep kör tapalı.
Kalbin taştan katı, ufkun kapalı...
Görüşü sınırlı, dar o da sensin.

İlk başta ben seni sanmıştım peri...
ileri değilde, götürdün geri.
Hava kar, kış, boran mevsim zemheri...
Ömrümü kavuran har o da sensin.

Yaşamı daracık bir kaba sağdın...
Oysa güvendiğim bir yüce dağdın.
Bu dağa zamansız çok erken yağdın...
Çığ düşer başıma kar o da sensin.

Huzuru çok gördün ben gönlü aca.
Basmışım yanarım kızgın bir saca...
Dumanım dışına vermiyor baca.
Kızgın köz, kor alev, nar o da sensin.

Solmuş yüreklerde gül, çiçek, lâle...
Bu imtihan çok zor bakın şu hale.
Huzur aradıkça gamdan şelâle...
Akarsın başa şar şar o da sensin.

Hep devam etsen de bana batmaya...
Kıyamadım bir gün seni atmaya.
Hiç değer vermedim Ayşe, Fatma'ya...
Bir tek sevdiceğim var o da sensin.

Cumali girmek zor sevgisiz forma!
Kötüler değişmez kendini yorma!
Karşıma geçip de kim diye sorma...
Bir tek zalim vardır yâr o da sensin.