Sensin Şiiri - Nihal Mirdoğan

Şu bağrımı yakan kızıl hasretin
Gündüze sığmayan nârası sensin
Gece karanlığa düşen kasvetin
İnadına,her laf arası sensin

Seni sesliyorum ata yurduna
Dinle beni, elin koy avurduna
Sevda ormanının ala kurduna
Diyorum; Ötüken korusu sensin

Sen,kavruk zamanda bozkırın düşü
Sen,Ural'da açan seher gülüşü
Sen,ayın semâda her yürüyüşü
İşte her adımın orası sensin

Bahtıma rengini veren ey yârim
Tiyanşan aysızsa bil vesairim
Gör bak halelerde sana dairim
Hele yoksan sesin borası sensin

Patlar gece gündüz, aman Allahım
Taşarsa dudaktan pusatsız âhım
Yüzyıl efkârıyla yağarsa vâhım
Yağdıkça efkârın yarası sensin

Âh benim sararıp solduğum sızım
Duy artık n'olursun sensiz yansızım
Sen ki destanlardan çalarsan sazım
Mızrapta hevesin sırası sensin

Velhâsılı kelâm ben duman duman
Sözcük ordusunda yanan şâduman
Böylesi yangını bilmez asuman
Yakan ordugâhın dorusu sensin
....Dilşâd yüreğimin sorusu sensin