Ne gerçek oldun, ne hayal.
Resmin yok elimde,gönlümde yar.
Hasretle aradım,diyar diyar.
Mecnuna döndüm,Leylam sensin.
Şimdi uzaksın,olmadı gülüm.
Vuslata az kaldı,kalmadı günüm.
Kavuşmaktır, belkide ölüm.
Dünyam cehennem oldu,yandığım sensin.
Hayalin gerçek,gerçeğin hayal.
Gözüm kör oldu,dilim de lal.
Gidiyorsun işte,beni de al.
Gözüm yaşın akıttığım sensin.
Ha var,ha yok,neçare.
Elim kolum bağlı biçare.
Vuslat mahşere kadı.
Günahım, sevabım sensin.
Yoksun, benim için öldün.
Kefene sardım,namazın kıldım.
Taş toprak deymesin, kıyamam sana.
Mezarın ben oldum,kalbime gömdüm.
Kayıt Tarihi : 2.6.2013 17:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hüseyin Okyar](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/06/02/sensin-310.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!