Sensin Şiiri - Ömer Ali Tortum

Saatleri mektup yaptım, gözyaşımı pul;

Geceleri kitap yaptım, sen önsözü ol.

Gönül feryadı, sitemin adı 'bir vefasız kul',

Beni böyle kahreden sensin, mahveden hayat.

Uçurumlar önündeyim, sen yoksun diye,

Geçsin yıllar, ben neyleyim, bakmam geriye.

Senin nefesin o canım sesin duyulmaz, niye?

Beni böyle kahreden sensin, mahveden hayat.

Bu yerlerde sürünsem de bir sona geldim,

Hücrelerde çürsem de masum bu kalbim.

Ne olursun yar kollarını sar sensiz tükendiim,

Beni böyle kahreden sensin, mahveden hayat.

Yollarını gözlüyorum, gelmesen bile,

Kollarını özlüyorum ağlaya güle.

Ben yıkık hancı, sen bir yabancı, yar oldun ele,

Beni böyle kahreden sensin, mahveden hayat.

Yüreğimi yumrukluyor, hırçın dalgalar,

Gençliğimi soğuruyor sessiz kavgalar.

Ha bugün öldüm, ha yarın öldüm, belki saat var,

Beni böyle kahreden sensin, mahveden hayat.

Haykıracak nefesim yok, boğazda düğüm,

Avunacak bir resim yok senle güldüğüm.

Hem nefretimsin, hem özlemimsin; aşkın kördüğm,

Beni böyle kahreden sensin, mahveden hayat.

Sana eller yar gözüyle bakar mı sandın! ?

Başka güller can özüyle kokar mı sandın! ?

Sahte yüzlere, yalan sözlere nasıl aldandın?

Beni böyle kahreden sensin, mahveden hayat.