Sensin.. -2- Şiiri - Adem Kaçar

Ey fâni sevgili!

Sıradan yaşardım tâ ki sana dek,
Gündüzde gecede sahirim sensin;
Elini gönlümden ne olursun çek,
Aşkındır ölümüm zehirim sensin..

Mânâ deryâsı hep senden mi sızar?
Aşk celladım oldun etmedim bîzar,
Kusur etsen bile kendime kızar,
Hata atfedemem mahirim sensin..

Kâinat kitapmış sense risâle,
Seninle kavuştum sanki visâle,
Bâki Aşk'a miskal sendin misâlle,
Ummâna aktığım nehirim sensin..

Firâkın içinde gönlüm yanarken,
İsmini dilimde her an anarken,
Perdesin oysaki gerçek sanarken,
Batînı yansıtan zâhirim sensin..

Murad almadım bu yalan dünyadan,
Firâkla uyandım derin hülyadan,
Aşkında aldığım mesaj Ulya'dan,
Apansız daldığım bâhirim sensin..

Aşkın fıtratında özlem, hasret, zâr,
Elest’ten koptuğun öyle ister yâr,
Anımsa, unutma tekrar dönüş var,
Ondandır dünyada kahirim sensin..

Gurbetim bitmiyor seninle bile,
Sen de gördüğüm O, sığmadı dile,
Çileler çekerim kendimde çile,
İlâhi Aşk'ıma mehirim sensin..

Gözlerin mah yüzde aynı pencere,
Gaybı izleyip de düştüm cendere,
Hakiki Mahbub ki nere ben nere?
Kararmış gönlümde tahirim sensin..

Elest’ten beridir yersiz yurtsuzum,
Gönül gönül gezdim ama mutsuzum,
Fâni mahbub çok da ben umutsuzum,
Dünyadan ahrete tehirim sensin..

Adem diller döksen biter mi derdin?
Ömrün boyu her gün nefsini yerdin,
Mecâzi mahbuba gönlünü verdin,
Hakiki Mahbub’la ahirim sensin…