Sensin Şiiri - Yücel Duman

Senin kalbinden vurgun yiyince ben
Bir sürgün gibi dolaştım dünyayı
Ne doğduğum köy nede ilk okulum
şimdi virana dönmüş.
Yaşıtlarım abilerim amcalarım ekmeğine
Dağılmışlardı dünyay mektuplarda okurken
Onutmuşladı ben gibi güneşin doğuşunu
Ben surgünde kac potin eskitim dolaşırken
Kölesi olmadım yalan dünyanın nimetine
belkide kalbim hüsrandı elerim boş gözlerimden yaş vardı
Her zaman umutlarım oldu
Sade senin sevgine boyun eğdim ben
Onuda gecelerde aya yıldıza paylaşırdım caresızce
Gündüz gün ortasını buluncada
Ben gecelerimi düşlerdim
Gene sen yoksun
Her tarafa baksam ki ne care yoksun dedim ya
Bütün şiirlerimden anlatığım sensin
Aslında tüm güzel olan isimlerde sen vardın
Damlalarla göz yaşlarımdam başlamıştın
Sonra bağin ırmağı
Sonra deniz ve derya okyanuslara anlatım seni
Boşunaydı aslında senı saklamam
Öyle aşikardinki erken cıkan yıldıza sorsan bilir
Dışarlarda bodrumlarda yatarken bile
Hayalin beni yalınız koymamıştı rüya gibi
Ey sevdalısı olduğum güzel
Şimdi ölüm düşüncesi cevrelemiş beni
Vermemiş hesap korkusuyla gene sana geldim
Uzat o nazli elini dokun yaralı gönlüme sonkez
Yaralı gönlümün dermanı tek SENSİN.