Sensizliğe açılan kapıydı
Ömrüme çizdiğim rol
Amansız bir yoldu,her bir yanı acı ve keder
Ne gelen yolcu var nede özlenecek sen
Sonsuzluktu beklenecek olan
Ürperişler,özleyişler meğer hepsi yalan
Bir yar olsun seven
İnsanın insana sevgisi yalan
Korku dünyası bu dünya,yüreksizlerde hep aman
Her bir yerimden bin acı doğar
Akar mertlerin göz yaşı
Seven yürekte bir ateş bir figan
Bir acele ki yaşam almış başını gidiyor
Dara düşmeyince dost bilinmiyor
Uyan hey hat
Yüreklerden asalet firar ediyor
Sevgiymiş meğer ruhun iskeleti
O olmayınca şekil bozuluyormuş
Sevgimiz değimliydi bizi biz eden
Kaybolunca biz siz oluyor
Malda saklanmamış meğerse
Mülk desen o da dünya malı
Yürekte harmanlanıp tınazı savrulmuş
Dilimde sen,gönülde sen,özlemlerimde sen
Bir doğru parçasıydı ömrüm
Hayatla kesiştiğim nokta sendin
Bir gerçekse dünya
Dünyada ilk yalanım sensin
Bir çiçek en cesur ve en yürekli
Bozkırda karı delen kardelen sendin
Korkuysa insanı zayıf kılan
Korkuları yenip gelen sendin
Hataysa sevmek suçsa
Ömrümün hatası en büyük suçum sensin
Sensin bir tanem sensin
17.08.2007 03.00
Kayıt Tarihi : 18.8.2007 01:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!