Ey fâni sevgili!
Sana seni deyip sırrın vereyim,
Hakîki Mahbûb'un mebası sensin;
Seni benle beni senle yereyim,
Yaşadığım ömrün kabası sensin..
Gönül mâbedimde Aşkın hâtibi,
Tüm şiirlerimin gizli kâtibi,
Mecâzi mahbûbun eşsiz vâcibi,
Çektiğim çilenin cabası sensin..
Gayp âlemindeki gizli hecenin,
Adına Aşk denen bu bilmecenin,
Sabaha ermez en uzun gecenin,
Bütün dertlerimin babası sensin..
Senden sonra deli derler huyuma,
Senle köze döndüm artık uyuma,
Ne var biraz sende gelsen suyuma,
Yanan sînemin tek sabası sensin..
Ardı sıra diyâr diyâr sürüyen,
Aşk nârını durup durup kürüyen,
Kefen gibi sinsi sinsi bürüyen,
Modası geçmeyen abası sensin..
Aşkı dillendirmek ancak has sana,
Haydi bir kez daha gelip assana,
Toprak olup sonra bağra bassana,
Adem kulun bütün çabası sensin...
Kayıt Tarihi : 29.3.2016 09:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!