Sensiliğin ertesi Şiiri - Hasan Turgut

başım avuçlarımda
sensizliğe mahkum olusumun
yıldönümündeyim bugün...
o şen sakrak güldüğümüz odaların duvarları üstüme üstüme geliyor.
..ve sensizlik hergece böyle yüreğimi deliyor..geçiyor
en son çay içtiğin bardak masamda hala

balkonda şalın...

finanında falın ..
.kültablanda sertçe söndürüp kırdığın sigara dalın...
yerli yerince duruyor sen gittin gideli...
vazgeçtim...
hayallerine sarılıp uyumaktan...
nerde nasıl şimdi sorgulamaktan...
senle mutlu huzurlu bir yuva kurmaktan vazgeçtim gittiğin gün.....
eski kasetlerden dinlediğim türkü dolandı dilime
KIRILDI KANADIM TUTMUYOR ELİM..
.O BANA YABANCI BEN ONA ELİM .
.KAPISIN ÖNÜNDEN GEÇERKEN SALIM.....
vazgeçtim.

Son dokunuşunu yapan ressam gibiydin hani her konud

hani sensiz olmuyordu
her yer ..
hani senin olmadığın yer yasanılmazdı öyle digordunya..
..hakikatwn sensiz olmayışının birinci yıl dönümü bugün...
bağrıma taş basarım dedim...tatile çıkarım telefon hattımı değişriririm ...
eskiye dair ne varsa yakıp yırtarım dedim...
içerim küfelik olup unutana kadar dedim.....
bunları bile yapamayışımın birinci yıldönümü...vazgeçtim....
her vazgeçiş

yeni Bir başlangıçtı
oysa biz o başlangıçta bile beceremedik yeniden sevmeyi..senden sonra aynı keder aynı hüzün aynı ağıt....dağıt ne varsa yak yık parçala mahvet dağıt...
elimde bir kalemim vardı bir kuru kağıt ....
vazgeçtim umarsızca git ardına dönüp bakmadınnya git birkez olsun vicdanınla ölçüp tartmadınya.git gidebildiğin kadar uzak diyarlara ....vaz geçtim....
yüreğimi alda git emanet koyduğunyğreğimin yanından ...çık git rüyalarımdan danarımda akan kanımdan ben vazgeçtim sensiz olan bu candan VAZGEÇTİM
yana yakıla vazgeçtim