kanım üşüyor
sıtmaya yakalanmaktan korkuyorum bu çağda
ağustos böceklerinin çığlığına
saklanasım var
hiçbir bağlaçla bağlayamam
gözlerindeki anlamsızlığı gözlerimle
düşsel değil
aslında aynı anlama geliyor
bu sözcük de
sensel
bir hiçlikle
karşılaşmaya hazırım
titremeye başlarım birazdan
nöbet nöbet gelen bir ateşe açtım kucağımı
ah gecenin yazık ev sahibi
seni hep soğuk bilirler
hâlbuki bir zamanlar tapıyorlardı sana
çağın sorunu
apansız koşamamak tarlalarda
kıyafetleri katlamadan bırakmak çekmeceye
ben her bir bakışını çekmeceme katlayarak bıraktım
naftalin kokuyorsun
biraz da tarçın esansı
Kayıt Tarihi : 26.5.2020 23:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
