Kağıttan yaptığım gemiler
Suya indi teker teker
Nefesim yetmedi
Kaldı oldukları yerde
Bir başlarına...
Bekler gibi.
Bilmem ki nasıl sevdim
Düşününce gelmez ki aklıma
Bazen uzun bir gece
Bazen kısa bir gecede
Hiç düşünmedim
Sadece sevmek istedim.
Gün gün gölgeler düşmüş saçlarına
Uçuşur rüzgarlar susmuş akşamında
Geceler gelip konmuş odama
Yaşıyorum gölgeler düşmüş saçlarında
Ellerin uzak, değmemiş toprağıma
Suskun akşamlarda başlayan
Sessizliği bir anda bitiren
Besteleyemediğim bir şarkı
Dudağıma düşen gözyaşımsın.
Gözlerinden kendimi alamadığım
Al at beni ağzına
Hızlıca çiğnemeye başla
Sonra dur ve çıkar
At beni çöp tenekesine
Bir sakızım sadece
Ağladıkça ağlayasım geliyor
Güldükçe gülesim
Terkedesim geliyor...
Sessizce kendimi
Kimseler görmeden
Sonbaharda yapraklar dökülür,
Ağaçlar ayrılır yapraklarından,
Bir deli hüzün başlar,
Bu ayrılığın ardından,
Kışa girer yalın ağaçlar,
Gülümsemen...
O yakan bakışların
Tatlı dökülen sözlerin
Hepsi ne kadar da yalanmış.
Yok... anlaşılan geriye kalan
Aşkın, sarılışın...
Gece sigara dumanımla giden umutsun
Gündüz olduğunda biten gecesin
Yağmur yağdığında ıslatan gocuk
Sensizlikte ağlayan benim; garip çocuk
Bir yol duruyor önümde yürümek için
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!