Senmiydin zalim benim bebeğim,
bu kadar körmü olacaktı aşkıma karşılığın,
ve bu kadar hayinmi olacaktı bu gidişin,
zülmün sana karmı,özlemenin beklemenin,
engelmiydi bize denizler aramızdaki köprüler,
ama zalim gidişindi bizi yakan,
ben şimdi yorgun,ben şimdi viran bir şehirdeyim,
bu şehirde varlık sevgiler içinde,
yokluk sevgilerle yaşarken,
sen şimdi sahte sevgilerin içinde yaşıyorsun.
Senmiydin zalim benim bebeğim,
ve bir sözmüydü bizi ayıran,
bu kadar saf sevgiyle seven sevgimi bizi ağlatan,
bir hayalimiz vardi oysa,
alışırdım hayellere senın yokluğunda olsa,
dönecek hayaliydi bana yaşam ışığı veren,
ve gülüşün vardı kulağımda inceden,
kalbimi hine alevlere attım,
şimdi ben öpüyorsam ayrılığı gözünden,
sana olan bir sevgimdir bebeğim....
Kayıt Tarihi : 19.1.2005 22:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!