Senmiydin Şiiri - Mözgür Özbek

SENMİYDİN

yüzümdeki gülümsemeleri çalan
gözlerimdeki bakışları karartan
beni benden alıp alev gibi yakan
mahşerimdeki kızıl ateş senmiydin

senmiydin yurekteki yaralı sevdam
senmiydin gecelerimde hazin rüyam
sevdası gönülde tüten buram buram
karanlık odamdaki hayal senmiydin

küskünlüklerim içinde beni boğan
gönlümde fırtına isyanlar kopartan
gece yarıları uykumu kaçıran
kabus gibi üstüme çöken senmiydin

mazime hüzünlü hatıralar yazan
dilimi lal edip sesimi susturan
sevda dağını dumanlarla dolduran
sarıldığım ateşten gömlek senmiydin

sol yanımda dinmek bilmez ağrım sızım
gönlümde susmaz asiliğim isyanım
ellerinden doyasıya tutmadığım
vefasızca sırtını dönen senmiydin

köhne evlerin sessiz sokaklarında
liğme liğme dökülen sıvalarında
toz bulutu gibi esen ruzgarlarda
beni yerden yerlere vuran senmiydin

bir ömür boyu yolunu beklediğim
yüreğimde saklayarak gizlediğim
uğrunda ömrümü hiçlere saydığım
yalancı ilkbaharım yazım senmiydin

buğulaşarak gözlerimden süzülen
ezgin bakışlarıma hayali çöken
ruhumu savurup darma dağın eden
o hain sinsi fırtınalar senmiydin

senmiydin öksüzce ruhumda sardığım
aşkını derya sanıp gönül verdiğim
gülüşüne aldınıp sevda dediğim
sahte tebessümlerle bakan senmiydin

uğrunda kanlı göz yaşları döktüğüm
kalbimde diyar diyar izin sürdüğüm
uğruna her şeyi maziye gömdüğüm
hayallerde kaybolan sevda senmiydin

şarkılarla aşkı narına geldiğim
adına sayısız şiirler yazdığım
her kelimemde aşkı tarif ettiğim
yalanlarla beni avutan senmiydin

efkarlandım yine dertlerle kaynarken
yaramdan ılgıt ılgıt kanlar akarken
umud diye sana gönlümü açarken
sırtımadan haince vuran senmiydin

m.özgür özbek