Senmiydim Şiiri - Ali Sadoglu

senmiydin bu sehri ayakta tutan
ciceklerine renk veren
gozlerinmiydi topragi kahverengi gosteren
senmiydi bu sokak lambalarini,
tum bu sehri aydinlatan
ki gittiginde yikildi tum bu sehir uzerime
gri bir renk kapladi omrumu
sonrasi koze donen bir yangin yeri misali

dudaklarinin kirmiziligi vardi,
dogarken gunes ufukta
zifiri karanlikti gece saclarin gibi
gul cemalin misali aydinlikti gunduz
mevsimler bir yamurlu karliydi
ask tadindaydi temmuz ,agustos
agaclar yapraklarini dokmeden once

senin yuzun suyun hurmetinemiydi bu duzen
ki gittiginde kirildi bu cark
yikildi tum sehir uzerime
karisti mevsimler birbirine

sevdigim ne varsa alip goturmussun
cok sevdigim salataya tadini veren ellerini
dinledikce ruhumu dinlendiren sesini
dunyanin yedi harikasindan biriyim simdi
ne bir heykeltras ne bir ressam
anlatamadi huznu yuzume resmettigin gibi

don gel istemiyorum artik
terk edilmek koyuyor cunku
alistim artik acilara
korkuyorum,ya geldiginde
terkederse diye bu huzun beni

--