Senmişsin Muhip Şiiri - Hidayet Döner

ŞENMİŞSİN MUHİP
Senmişsin Muhip bu hallere beni düşüren
İçim kan ağlarken beni güldüren
Sevgisi ile sarıp sarmalayan
Kendimi tam bırakmışken hayata döndüren

Senmişsin en büyük aşk ile özüme çeviren
Kendimi unutmuşken sana döndüren
Kırkını devirip yeniden aşık ettiren
Senmişsin en güzel ömrü sevdiren

Senmişsin beni ben eden
Deli divane gibi sevdiren
Çekemeyenleri deliye çeviren
Dost görünümlü sinsileri bezdiren

Murat nehri gibi delice akan
Şerafettin yaylası gibi gönlünü açan
SolHan vadisi gibi güzellikler saçan
Senmişsin Muhip Kardelen gibi karda açan

Senmişsin bana gönlünü veren
Verdiği sevgiyi tersine çeviren
Sözlerinle dağları üzerime deviren
Derman beklerken ellerinden dertler veren

Senmişsin söyle bana beni acımadan yakan
Bir sağa bir sola savuran
Altı yılı hiçe sayan
Senmişsin yükselttiğin yerden aşağı savuran

Acımadan yakan
Canımı sıkan
Ömrümü alan
Beni yakan senmişsin ulan

Can dediğim canıma kıyan
Muhip dediğim kin ile dolan
Ssci ile parollamızı koyan
SSE ile aşkımızı taçlandıran

Hayır Muhip o sen olamazsın
Bu sevdaya kıyamazsın
Bu kadar ruhsuz olamazsın
Hayır hayır o sen olamazsın