Senmişsin Şiiri - Mustafa Bilen

akşamdan kalma gözlerin morluğuna karışıyor
yeni doğan günün pespembe teni
dünyadışı güzelliğiyle uzanırken önümde tan
sokaklambalarının ışıkları iki çizgi sanki
iki sevgili,
sonsuzlukta vuslatı düşleyen

zirvesinden izliyorum hayatı
'denizi gören bir odam olduğu için şanslıyım'
diyorum kendime, ama içimden;
'dünya denen şu köhne pansiyonda'

kulağımda kuş cıvıltıları;
mutlu, kaygısız, bir günü daha selamlayan

ve ben,
en sevdiğim şeyin
tüm bunları sessizce izlemek olduğunu düşünürdüm.

yanılmışım.