Senmişsin Şiiri - Enes Acar

Boğaza kenar bir semt gibi dudaklarım, çarpa çarpa çatırdatıyor dalgalar
Cümleler değil gürültüler kuruyorum, gürültüler, anlaşılmaz ama hissedilir

Gözlerimin altı bir vaniköy, paramparça olmuş, kanlanmış kancalardan
Balıkçılar oltalarını sallıyor, bitirim çocuklar toplanmış dalıyor ta dibe

Kıyılarımın işgalini hissederken anlıyorum, kalbim gibi o da limelenmiş
Tüm serinliğiyle göğsümde bu yarığı açıp, yakalarımda yüzen senmişsin

Bir kolumu uzatsam, uzanır Göksu’ya, bilirim o yokuşları iyicesine
Ne vakitlerdi çokça salınıp yürüdüm, önce Çengelköy sonra salacak’a

Bu şeritten bir inebilsem suyun sesine, uzanırdım başıboş bir kayığa
İlk uykum gibi kapardım gözlerimi, keserdim limanın bir bir iplerini

Bir bebeğin beşiği gibi sallana sallana okşardım boğazı, suları
Sonra bir bakarsın kıyılarına vururdum Bebek ve Beşiktaş’ın