Senmişsin Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Şimdiye dek masal diye meğer seni dinlemişim
Yatağımda hasta hasta dönüp ismini inlemişim

Göklerden denizime inmişsin ayaz gecelerime
Geç fark ettim adın karışmış şiirime hecelerime

Gurbette seni özlemişim hep hasret senmişsin
Çok uzakta anladım ki meğer gurbet senmişsin

Yel olup yüzüme değmişsin de seni tanımamışım
Yağmurmuşsun üzerimde ben damlana susamışım

Vazgeçmişim sonra güya ömrüm geçti aşksız derken
Şimşek çaktı beynimde birden gece yıldızları izlerken

Demek senmişsin kemanların ağlarken anlattığı o sır
Kimse bilmez nerden bilsin onun yükü ne kadar ağır

Hiçbir çiçeği beğenmez inleyip gezen arı sen varken
Sen böyle bakarken böyle gülerken böyle kokarken

Gülüşünle biter kışlar döner gelir göçmen kuşlar
Sana varılacak diyerek çekilir bütün zor yokuşlar

Her akşam ufuklarda kızıl kan döküp batar güneş
Olmadı ve olmayacak alemde sana benzeyen eş