Senmisin o yoksa o mu sensin

neden diye hiç sordunmu kendine hiç nedeni
öfkemi kinmi yoksa nefrettenmi
düşün biraz bir anda seni terkedip gideni
ağlarsınya hani bilmeden hiç bir nedeni
terkedip giden senmisin o yoksa o terkedilen senmisin

evet hadi ara cevap ver hesaplar mahşere kaldı
o hiç bitmeyecek dediğimiz buyük düş yarıda kaldı
dost üzüldü düşman sevindi kahkaası düşmanın evreni sardı
bıraktı en yakın ana baba bile kararı bizimle aldı
söyle terkedip giden benmiydim yoksa yoksa gitmeye terkedilenmiydim

gözler ayrılık vakti yaşlarla doldu
o heybetli görüntüyü bile bir avuç gözyaşı boğdu
dökmedi tek damla oysa boğazında seller ırmaklar boğum boğumdu
etrafında yakınların hazırlık yapmış düğün doluydu
ben giderken ağlayan senmiydin yoksa seni ağlatan benmiydim

mart ayınında tam yirmi dördü demiştik
elli dörtgün öncede kırgın dargın doğum gününü kutlamıştık
hele birde asık suratla pastanı kesince küçük büyük alkışlamıştık
unuttun sanma ondört şubatıda birgün geç yaşamıştık
dokuz gün sonra yirmi dört martta giden benmiydim
yoksa gitmemi isteyen senmiydin

ne ayıran bizi bakılan falmıydı kahveden
medet arar olduk fincanda göz göz olmuş telveden
bumuydu ikimizi yaşatan konuşup dediğimiz dört seneden
yıllarmıydı ayıran yoksa yıllarmıydı bizden ayrılan

ömrü hayat bitse kalmasada dirlik
biz hiç ayrılmaz hep ikimiz birdik
ne yaşayacak yer fark eder nede servet bilirdik
servet bitmez kazanılır ne varki biz bizi bitirdik
belki biraz dindi birimiz gözyaşı birimiz seli süpürdük
ama ikiside yine birleşti aynı nehirde bir bunu bilemedik
arada tek fark sel yine göz yaşını bırakmadı yalnız nehire aldı kucakladı bastı bağrına inanmadı onu bir gözden diğerine
artık sende istesen bende istesem sökemeyiz
gödü onu nehirle birlikte kalbinde en derine
durma söyle hadi kalbe gömen senmiydin
yoksa en derine gömülenmiydin