Senlilik ve sensizlik…. Sessizlik… susuzluk

Senlilik ve sensizlik…. Sessizlik… susuzluk
Ve bilmezsin ki gülüşlerim sessizliğe düşerdi…
Bilmezsin ki.. benim sensiz kalmışlığımda ağladığımı.
Çokça yağmurlarla kavga etmişliğimden haberin yoktu.
Beni tanıyana kadar…. Aşk yoktu
Ola ki bir an, ansızın, anılmadığım bir vakitti
Nisan yağmurlarıyla ah deyişlerim.
Senlilik ve sensizlik…. Sessizlik… susuzluk

Aşk besmelesiyle koyulur …..

En iyisi ya.... yular takılmış gibi sürüklenmiyorum peşinden hayallerin,
Hayaller peşimden sürükleniyor.
Şimdi bulutların üstüne kocaman kancalar atıyorum
Ve sana hayaller indiriyorum,
Masmavi beşiklerden bembeyaz hayaller
Ben sende kalan ümitsizlikleri alıyorum kendime... hayaller ….
….halsizlikler...... bir aleme bin tebessüm yükleyen halsizlikler
Gizli öznesinde kötü, kötü öznesinde gizli hal, hallerinde tebessüm…..
Çokça gülmelerim var lakin yalnız ağlamalarım da…
Mim mekanında, lâl bekleyişlerim sırra haiz bir hazine
Hazinelerin içinde bin bir zan, zanaat….. mabet….
Ve mabet içinde bir efsunlu aşk, bir sanduka
Senlilik ve sensizlik…. Sessizlik… susuzluk

Toz ayan gibi kalkar gözlerimin önünden,
Billura durur bir nihal sevda,
Nihayetine dem kala göz yaşına vurur.
Depreşir tüm arz, vesselama bırakır kendini,
Kendi etrafına kandiller dizer,
Ardından nihal de buluşur tüm sarmaşıklar.
Ne sırrına meftun, ne meftuna hasret kalır
Demişim ki ben; mazide çok yoruldum,
Yararsız bir matem imiş meğerse
Yorgunlum boşunaymış. Varolan yekpare
Senlilik ve sensizlik…. Sessizlik… susuzluk…

Dökülür usulcana çiçekler, şarka dönerler,
Kelebeklerin nura, bedenin toprağa, derdin devaya,
Gurbetin vuslata,
Gecenin güne dönüşü gibidir nihale dönüş…
Nihale dönüş, kendine dönüşün ötesindedir,
Sevdaya dönüştür, mabede dönüş, hallerden halsizliklere…
Sensizlikten senliliğe, susuzluktan gümrah ırmaklara,
Sessizlikten, şarkılaradır…
Bitmemektir…
Yitmemektir…
Gitmemektir…
Nihaledir, nihal ile nihayetedir…

Selman Faris KARAKÖSE
(10.11.2005)