öyle alışmışım ki sensizliğe
sen varken bile sensizliğini özlüyorum..
sensiz iken seni sevişimi
hasretimi iç çekişimi..
yetebilmişim kendime
taşıyabilmiş kalbim bu yükü
yaşatabilmişim yüreğime
söz geçirebilmişim her sözü...
sen olunca şimdi...
ağır geliyor senlilik
katlanıyor yanmış kül bahçeleri
çoğalıyor kalbimde
yanıyor kor oluyor
sen susunca büsbütün
taşıyamıyor bu yürek
artık eskisi gibi...
mesafe duyguların garantisiydi bir zamanlar..
gönüldeki ayrılık
şimdi neyin garantisi?
özlem
hasret
iç çekişler
ve bunca zamanın sebebi
söyle neydi?
ya da ne değildi?
24/09/2010
14:28
Kadriye DinçKayıt Tarihi : 24.9.2010 14:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kadriye Dinç](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/09/24/senlilik-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!