Senlik Bir Yer Değil Şiiri - Emre Ekiz

“Allah” deyip bir kere de iç çektin mi derinden?
Mazlumların ahı seni kaldırdı mı yerinden?
Bir sen, tek sen, nedir sonun bir bilsen…
Dalarmıydın bu dünyaya, tevhid yoluna girsen…

Her gün aynı amacın uğruna düçar oldun,
“Dünya” diye sayıkladın, uyuştun, uyutuldun…
Geldin gidiyorsun, peki ya sen bu musun?
Ağzın ile cehaletin kuyusuna koyuldun…

“Bir gün bile kalmadık” diyeceğin diyarda,
Harcadın nefesini boş işlere art arda…
Madem ki bu yolun bir sonu vardı da,
İsteğini neden saklamadın sonsuza?

Bir haksızlık görürsen, ilk konuşan sensin…
Düzeltmeye yanaşmazsın, ancak isyan edersin…
Kalbin taş gibi katı, dilin stres çarkı,
Ama bir gün sen de bu diyardan göçersin…

Bırak artık, şikayeti, nefretle söylenmeyi!
Bu dil sana Rabbini zikret diye verildi!
Her türlü günah için sade dilin yeterli…
Konuştukça kirlettin haramlarla kalbini...

Haberin var mı senin, riya ve ucb nedir?
Sen sadece nefsine istediğini yedir…
Kalbini ve zihnini sarmışsa eğer kibir,
İnkar etmek senin için en iyisidir…

Sınavın ortasında, öğretmene isyankar!
Kurtarıyor dersen eğer hakikati inkar,
“Kalbim temiz” diye avunsan ne yazar?
Fıtratına karşı olmuşsun riyakar…

“Benim” deyip bencillikle felakete koşarsın…
Ameline güvenip böbürlenir, coşarsın…
Dünya ile nikah kıyıp ahireti boşarsın…
Karanlığa gömdüğün kalbin artık uyansın!

Olmazsa olmazların kıskacında yaşarsın…
Gözlerin niçin hep arzularla yaşarsın?
Anla artık, bu dünya senlik bir yer değil,
Biraz da Rabbinin huzurunda eğil!