Senlice Bırak ta Öleyim

Şu ılık nefesi taşıyan kalbi incecik,
bayırlara kendimi serdim.
Ne arî göklere ihtiyaç varmış,
ne gelen bahar yüceltti beni.
Ve ben hesapsızca sevdim.

Hani, çiçeklere sargın o güzel
o hüznü tarayan yüce başın!
Sonsuz gökler gibi simsiyah,
göğsüme düşen kara saçın.
Ve ben sevdim, sevdim her telini.

Uzun sustular! Deniz rüzgâra,
kırları gücendiren yağmurum.
Gözlerin sustular çok kırgınsın
gel! Barışalım aşkta duy beni.
Ve ben barışta da seni pek sevdim.

Seda ver uzaktan yakın düş,
her damla dökülsün göğsüme.
Yüreğin titresin, boğazım kurusun
aksın nur’un gamlı kalbime.
Ve ben senlice bırak ta öleyim.