“Ben senin hayatından kaldım gülüm, hadi yerime getir ben kokulu bir çiçek
Ben senin hayatından kaldım gülüm, hadi vur papatyalarımı seviyor sevmiyor da
Bendeki sen arttı gülüm, hadi bakalım unut unutabilirsen
Ben seni gıdım gıdım içtim gülüm, hadi ol sütbeyaz alışmalara…
Zamanın ırmağı kah çılgın,kah süt liman akıyor yüreğimin sahilinden, sensizliğin geçtiği güllü yolun çayına uzatmışım ayaklarımı... Acaba bu bakışın bir anlamı var mı? Çok düşündüm.Düşlerim ''anlam'' adı verilen anlamsızlığa nasıl anlamlar yükleyebileceğimi. Kitaplara,hitaplara,bitaplara,sensizliğe danıştım daha sonra ve diğer düşünen insanların yazılarını anlamaya çalıştım; , ama her şey öylesine birbirine karıştı ki karışımlarda senli yalnızlığım park etti yaşama.
''Dayanabilmek''miş bütün sorun meğer...
Dayanabilmek hangi dayanağın ayağı ki? Hem de yüreğimin yanında gezdirdiğim ölümcül özlem,delicesine ürküyorken ve her şey sensizliğe onulmaz, uzlaşılmaz çelişkilerden oluşuyordu.
Tamamını Oku
