Senli Günler Şiiri - Hüseyin Alan

Yürüdüm senli sokaklarda
Kulağımda
Senden kalan çığlık
Adım adım yanıyor
Tepemin en uç noktasında

Sözlerde dikenli yalan
Kafamda bir örümcek ağı
Matemli günlerde düşünüşlerim
Vehmin darmadağın esintisi
Kaplamış senli, geçen zamanı

İç kadehine katılan
Zehirli sevgiyi
Ölsün sendeki yüreğim
Karanlık dolansın iç içe
Yansın kalbimdeki sokak lambaları

Titreyen hislerinde
Bir sevda haykırıyor kalbime
Üşütüyor üç beş satır sözler
Bir bağırtı ve kağıtta bir karaltı
Sessiz ve sakin
Korkumun acı noktası
Boğulmakta mavi günlerde

Yaşlanmış, kurumuş sevgiler
Burkuntuda aşk
Burkuntuda yürek
Taş kesilmiş duygular
Bir de aç köpekler
Parçalamış senli yılları

Yüzüstü yıkıldı benlik
Yara bere içinde
Zamanın senli dakikaları
Uyan!
Soğuk gecenin ardından
Sarıl sıcaklığına
Senli geçmeyen hayata

Saçılsın kırmızı güller
Dalacak andır derinlere
Bir tek ben bulayım
Senli geçmeyen günleri...