Senli Ben Şiiri - Mehmet Görmen 2

Zülfünü gören göz ama olsa ne olur?
Başka muteber ne var ki şu alemde?
Haddizatında sana bakan herkese ama olur.
Bu perestiş sevda yakar beni iki alemde

Feriştahı gelse ben bu oyuna düşmezdim!
Müşkülpesenttir gönlüm derdim, bulurdum bir bahane.
Bir ömür kendimi kandırmış lafı güzaf eylemişim.
Şu kurak gönlümde bir gül gibi açtı zat-ı şahane.

Canhıraş bir çabaya müptela oldum
Sıyrıldım zevahirden bir tahayyül de doğdum
Babayani tüm huyları kalbimden kovdum
Her payeyi bıraktım, aşkında yeniden doğdum

Munis tavırların ile öldürdüm bu ademi,
Girift duygulara gebe kıldın gecelerimi.
Sen ki yaktın ya ben gibi aklı selimi.
Dilhun bir şekilde adını seslenir oldum.

Kusurumu bağışla, beni bağışla ne olur
Gönlümü bağışlama onu öylece kabul et
Değil mi ki herkes bir gün toprak olur
Payidardır bu sevda bende, kopuncaya dek kıyamet