Hayâller…
Eşinin yeni bir “Sen” dünyaya getirişini, bol ödüllü bir at yarışının son yüz metresini izlermişcesine bir heyecânla takip eden bir yarışsevere döndürüyorsunuz sanki beni, doğumhanenin hemen önünde…
Elimde, filimlere ve romanlara malzeme olup artık kültleşen sigara…
Düşünceli bir hâlde dumanını çekişim ve çok az önceki hâlime uyarak aynı şekilde salışım…
Bitmek billmeyen ve aynı zamanda cevabı bilinmeyen sorularla kendimi sarışım…
Sen ki “Sarışınım” benim kumral yârim!
Ha sen, ha hayâllerim…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta