Dolaştım İstanbul,Rize,
Enez ile hem Bafrayı.
Gerçekten zor oldu bana:
Terk edip gitmek sılayı.
Çok nazlandı benim ile;
Bu izinde torunlar.
Yolculuğa az kalınca;
Kızları üzüntü sarar.
Emre, Emirhanla, Enes,
Ufuk ile küçük Zeynep,
Ayırdı canı, canandan:
Kör olası zalım ğurbet.
Şenlendi köyde evimiz,
Dua ediyor anamız.
Sevindi gelin, kızımız,
Ne çareki bizler yokuz.
Demleyiniz güzel çayı;
İçin yavrum yudum,yudum.
Hiç bir zaman unutmayın;
Gelecektir birgün ölüm.
Oturuverin balkona,
Seyr edin ordan dereyi.
Fatıhasız bırakmayın,
Bizden evvel gidenleri.
Büyük baba, amcan Asım,
Nice yatan var orada.
Gün gelir bizler göçeriz.
Siz kalırsınız arkada..
Ali SandıkçıoğluKayıt Tarihi : 27.12.2015 21:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Sandıkçıoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/12/27/senlendi-koyde-evim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!