Sensizligin çaresizligi olmadigini,
Ayriliklarin hakli yüzünü,
Yalan umutlarin varligini,
Senle ögrendim, senle yasadim.
Zamanla gözyaslariyin alevini,
Yanaginda fersiz kurudugunda,
Artik son nokta gibi,kaldiysan cümlenin ardinda.
Bitisin kral hissi verdigini,
Senle ögrendim,senle yasadim.
Bosa savrulmus vaatlerin,
Bir yalanci bahar gibi geçtigini,
Senle ögrendim,senle yasadim.
Kirilmis onurun tamiri olmadigi gibi
dönülmüs yola devam edemessin.
Yollar irak,amac uzak gelir.
Íste bunlari yorulmadan,
Senle ögrendim senle yasadim.
Unutmaki zaman birgün duracak.
Bahaneler son noktasini bulacak.
Hep arayislar karmasiga düsecek.
Yani akilli olmayi,
Senle ögrendim,senle yasadim....
Kayıt Tarihi : 7.4.2004 00:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!