Senle Öğrendim Sevgilim Şiiri - Melih Şenci

Bazen 3 yaşında gibiyim biliyorum
Avutsan beni görmezden gelsen
Yaralarım da var, hatalarım da
Zorluklarım, takıntılarım, alınganlıklarım
Mutluluğa alışkın değilim ki ben
Yanaklarımın ağlamaktan ıslanmasına
Yastıklarımın sırılsıklam olmasına
Gözlerimin altı mosmor uyanmaya
Mutsuzluğa alışkındım ben
Sen aldın beni ordan, sen çıkardın
Gözümün gördüğü, gönlümün gördüğü
Bir sen, yine seni, hep sen
Öyle bir sen var ki içimde
Ne kadar görsem doyamam
Ne kadar konuşsam yetmez
Ne kadar sevsem azdır
Bilerek mi, seni üzmek mi
Özür dilerim sevgilim
Herkesi, herkesi bir şekilde üzerim de
Seni nasıl üzebilirim aklım almıyor
Kendi kalbimi nasıl üzebilirim aklım almıyor
Öyle bir sen varsın ki içimde
Bir anda çocuk oluveriyorum yanında
Küçücük, aklı ermeyen, her şeye alınan
Her şeyi isteyen, her şeyi çok isteyen
Hani yeni yeni büyüyen çocuklar olur ya
Şımarmak isterler, sevilmek isterler
Dibine kadar sevilmek, dibine kadar ilgi
İstedikleri gibi şımarmak
İşte ben öyle hiç öyle şımaramadım sevgilim
Özür dilerim sevgilim ben senin yanında şımarıyorum
Tek senin yanında çocuk olabiliyorum
İçimdeki çocuğun nazı bir sana geçiyor
Tek sana
Tertemiz yüreğine sığınabiliyorum sadece
Ben senin yanında mutluyum
Ben senleyken mutluyum
Ben mutlu olmayı senle öğrendim
Ben gülmeyi senle öğrendim
Ben sevmeyi senle öğrendim
Ben aşık olmayı senle öğrendim
Ben sevilmeyi senle öğrendim
Değer verip, değer görmeyi senle öğrendim ben sevgilim.