Senle Konuşurken Ben Ben Değilim

Senle konuşurken ben ben değilim
Sanki geziyorum ruhun derinliğinde
Belki dolaşıyorum cennet bahçesinde
Veyahut mavi gözlerinin derinliğinde

Çiçek olup açarım gülün dalında
Bülbül olup öterim sabahın şafağında
Huzur bulurum bağın dağında
Gezerim baharın serilerinde

Bülbülün gülüne muhabbeti gibi
Arının balına özen dikkati gibi
Aşığınım çölde susamış insanın hayali gibi
Sana koşuyor seni arıyorum serabin gölgesinde

Senle konuşurken ben ben degilim
Bir başka oluyor bu bendeki benligin
Meğer sendeymis yıllardır aradığım benligin
Şimdi buluyorum kendimi senin benliginde