Senle edemiyorum Şiiri - Mehmet Çiftci

Prangalar vurarak kilitledim sevgimi,
Anahtarı kaybettim, hayır elimle attım.
Kedi fare misali oynayarak duygumu,
Sömürdün pervasızca ve sonunda ben bittim.

Ben sustum sen konuştun insafa gelmeyerek,
Kandırdın yıllar yılı yalanlarla avuttun,
Zayıf noktamın sevmek olduğunu bilerek,
Sever gibi görünüp ardından çekip gittin.

Ne kadar dayanacak hasta kalbim hicrana,
Öfkem içimde kaldı kan kustum her seferde,
Ben baba olamadım ama sen de bir ana,
Bu muydu büyük aşkın sevgin hani nerede.

Ben halâ yerimdeyim söyle sen neredesin,
Akrep gibi iğneni batır ağuya garket,
Hayat sahnemde sen ilk ve hem de son perdesin,
Ne gel bana ne çağır artık ebedî terk et.

Telefon numaramı sil arama bir daha,
Çünkü duyunca seni halâ ürperir içim,
Gitti artık seymenler ne gerek var perdaha,
terk ettin yetmedi mi beni kahretmek niçin.

Fehmi Paşa Korusu tazeliyor yaramı,
O güzelim mekana artık gidemiyorum,
Kalbime kilit vurdum savdım sevgi sıramı,
Geç te olsa anladım senle edemiyorum.