Senle Bir Ömür Şiiri - Mesut Özbek

Senle bir ömür yaşamaktı emelim
El ele dolaşmaktı isteğim
Yollar da, bahçeler de, kırlar da,
Bizle mutluluk şarkısı söyleyecekti kuşlar dallar da
Fallar bakacaktık papatya yapraklarında
Geceleri hayal kurup dalarken mehtaba
Sen olacaktın sardığım kollarımda
Çıkıp gittin yoksun artık hayatımda
Yalnızlık, ecel gibi yapışmış yakama

Çocuklarım olsun istedim senle dolu dolu
Kimi kız,kimi erkek,kısası uzun boylusu
Uykusuz kalacaktık onlar için geceleri
Bölüşecektik sıcak çorbayı ekmeği
Önce biz öğrenecek,sonra öğretecektik sevmeyi
Oysa odam buz gibi, yok çocuk sesleri
Görünce anne babasına sarılmış minik elleri
Söndürmek mümkün değil kalbimdeki ateşi

Yaşlanmaktı hedefim birlikte başbaşa
Torun ile oynamak yakışacaktı bu yaşa
Karışacaktı Ali ile Ahmet,Ayşe ile Fatma
Kahkahalar ile gülecektik masum yanlışlıklara
Lanet ediyorum çekip gittiğin sabaha
Sen başka ellerde kendi havanda
Ben huzur evinde soğuk odamda
Hiç bir şey kalmadı elimde hayallerimden başka
Tek beklentim bir gece yatıp bir daha uyanmamakta