Senle Ben Şiiri - Cem Kanpara

Senle ben
Düzensiz göçmenler gibi
Kendimize bir dünya kuramadık.

Senle ben üçüncü gözlerin
Kemini anlayamadık.

Senle ben
Leyla ile Mecnun gibiydik
Ateşimizi dindirecek bir çöl bulamadık.
Senle ben vakitsiz ayrıldık.

Senle ben
Erkenci kuşlar gibi
Hep yanlış mevsimlere yakalandık.

Senle ben....
Ve Tanrısal bir servetti aşk
Kuru bir inada harcattık.

Senle ben
Kimsesiz çocuklara ağlardık
Kalplerimizi yalnız bıraktık.
Senle ben aklımızı birbirimizde bıraktık.

Senle ben
Kum ve yosun gibiydik
Hazinemizi saklayacak
Bir umman bulamadık.

Senle ben
Aşkın kitabını yazardık
Gam yükü bir hayatta karşılaşmıştık
Film gibiydi herşey
Senaryoda ayrılığın rollerini paylaştık.

İşte böyle özlediğim
Olmayınca olmuyor
Soruda sorulmuyor
Susupta gidiliyor.

Büyük olur ayrılığı
Büyük aşkların
Büyük olur boşluğu
Giden büyük insanların.
Büyük olur yalnızlığı
Büyük ayrılıkların.

Büyüyorum kaybettikçe
Yürüyorum sessizce
Küçülen dünyamda...