Senle ben,
Bir elmanın iki yarısı değiliz,
Hiçbir zaman yakıştıramadık beraberliği kendimize,
Ne ellerimiz kavuştu birbirine,
Çölde esen sam yeline hasretle yüzünü dönen mecnunlar gibi,
Ne gözlerimiz kilitlendi,
Aşk filmlerindeki ünlü aşıkları kıskandırırcasına
Senle ben,
İki zıt kutupmuyuz acaba bilmem,
Sürekli birbirlerini iten.
Çünkü,
Ne ikimizi yanayana gören var,
Ne de yeni evlenecek çiftlerin podyumda yürüdükleri gibi
Mutluluklar içinde elele tutuştuğumuzu
Senle ben,
Neyiz biliyormusun aşkım,
Allahaşkına bakma yüzüme soru sorar gibi şaşkın şaşkın,
Kimseyi ilgilendirmez bizim birlikteliğimiz,
Kimsenin kimseyle alakadar olmadığı bir dünyada,
Yaşıyorsan ve hissediyorsan en güzel ve romantik duygularını aşkın
İçinde hiç kırıntıları kalmamacasına yaşamalısın.
Senle ben
Olamıyoruz bir türlü sokaklarda gıpta ile baktığımız liseli aşıklar gibi,
Sana kavuşmayı diledikçe,
Dumanını tüttürerek bilinmeyen diyarlara giden trenler gibi uzaklaşıyorsun
benden.
Soruyorum hep kendime,
Neden aşkım
Neden?
Çünkü senle ben,
Çünkü senle ben hiçbirşey değiliz
henüz tanışmadık
Ya da ben tanıtamadım kendimi bir türlü sana korkaklığımdan ötürü
Dolayısıyle,
sen sadece hayallerimi süslüyorsun sadece benim
Ama bir gün mutlaka...
mutlaka diyorum.
Bekle beni gülüm,
hiç üzme kendini melankolik aşıklar gibi,
çok ama,
Çok yaklaştı günüm.
Kayıt Tarihi : 24.12.2012 11:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!