Senle Ben İki İmkansızdık

Senle ben iki imkansızdık
Aynı dünyaların ayrı insanlarıydık
Ne sen bana gelebildin, Ne de ben senden gidebildim
Aslında sen benim olmayacak duama amin deyişimdin.

Senle ben iki imkansızdık
Senin doğrularınla benim yanlışlarım hiç kesişmedi
Sen hayallere dalınca mutlu olan,
Gerçeklerle yüzleşince koşarak kaçan bir sevdaydın
Hazan rüzgarlarında düşen yapraklar gibi,
Sen bir yandaydın Ben bir yandaydım.

Senle ben iki imkansızdık
Sonunu düşünmeden yolculuğa çıkmış iki sevda gibiydik
Ne sen hiçbir zaman valizini toplayabildin
Ne de ben iki kişilik bilet alabildim
Gidilecek istikameti olmayan bir yolculuktu bizimkisi

Senle ben iki imkansızdık
Yarım kalmış, ortada bırakılmış bir aşk hikayesinin romanı gibiydik
Ben senin için sonunu getiremediğin bir kitap
Sen benim için asla tamamlayamadığım bir şiirdin
Aslında sen benim çilekeş sevdamın kaderiydin

Senle ben iki imkansızdık
Kavuşulmayan bir sevdanın sol yanıydık
Senin payına mutluluk bana mutsuzluk düştü
Kavuşulsaydı adı aşk olur diye kendimizi avuttuk
Sen yarım ben yarım bu sevdada yarım kaldık yarım bırakıldık, yarım bırakıldık