Son Raks Şiiri - Özlem Saba

Ne üzerime serilmiş gökyüzü
Ne de şu ayağımın altında ezilen toprak

Ne bir göz kırpışıma meftun olan deniz
Ne de saçlarıma tüneyen rüzgar

Ve binlerce kelebeği salarken göğüs kafesimden
göğe

Ben tüm bunlardan vaz geçip
Bir tek seni çekiyorum içime
Yaşam diye!

Aşk'ın son raksını ederken bu bahçede

Bastığım toprak
Daldığım deniz
Uçtuğum rüzgar
Aldığım nefes

Sen isen eğer

Sensiz yaşadığım bu hayatın adı ne?