Senistanbul k’adarsın

istanbul, sevdamı emziren kavuşma annesidir
tarihi dokusu hücrelerimde senli canlanışa nazırdır
sismik yalnızlığım boğaz’ında geçer can kırığı gemilerin
sen ile sensizliği taşır umudun y’elkeni
ululuk gümrenir,suçluluk direnir
esinlik gürler, eskimezler koklaşır içimde
istanbul, sevdamı büyüten kavuşma bebeğidir
2……….
istanbul,ayrılığımın bizansı,bense senin ilk fatih’in
ilk kezlerinin gemisini karaya ,yaraya, aşka çıkaran hayrettin paşayım
yaralıyım; ama yarimin gönül bayrağını surlara,sırlara aşka diken ulubatlıyım
sınırsızlığın sınırlayacı gücünde yücelir yadım
sensizliğin belirleyici berraklarında temizlenir kalbim
melodinin tansıklarında söylenir diyemediklerim
başarının aşk başında başlar, baş başalarımız
istanbul,bana gelişinin servisi gibi sevdikçe büyüyen
salına salına gezişini tümlüyor kaldırımlar
uyandırılmış hislerimin sisleri arasında el’a gözlerin
kandırılmış, heveslerimin hazları arasında tensel çölün
varılmamış yarların yarası arasındadır haykırışım
çok ile çoktanlık arasında bende büyüşün büyüsüsün
aşk ile istanbul arasında şehrin şiiri gibi içimde dizeleniyorsun
seni okuyor,
seni seviyor
her halim…

sisif melodramların donuk tavrında oynar kaderim
belkilerin isimsiz derebeyi gibi kedersizliğinde
hazların efendisi karşısında sağır dilsiz sultan gibiyim
betimlenmiş hayallerin şahı olmalıyıydım piyonçe
kaknusun aleviyle yeniden sana doğmalı bu sevda
öperek, severek, istanbul gibi dopdoluca
4.

sönmüş mutluluğun yardağında aslanlığım başlar
ürkmüş ceylanlığının can kırıklarında kaçar sevgin
göçebe kararların çadırında beni anışının anıları biter
bakire değil son kararın mühendisi zaman
döllenmiş son sözlerin çok çocuğu var
bir daha aslaya aslı kalır aşk
bu yüzden ,yüzünden yansık aşklar kaldı

örümceğin ördüğü imkansızlık mağarasının içi gibiyim
ölüm ile kalım arasında sen ile sensizlik peşimde
gitmek ölüme sarılı
kalmak seni yaşamaya ölümsüz
doğurgan bir umudun tanısın istanbul içi istanbulumda