Seniseviyorum “Boşluksuz” Bitişiktir Her ...

Hey gözlerindeki ışık!
Gözlerindeki ışıkla görür gözlerim, gözlerini.
Ne mükemmel bir ışık var, beni gören gözlerinde.
Işık saçan gözlerin ufkumdur,
Sonsuz denizde yol alan yüreğime.
Gözlerinin içinde doğan güneş, yüreğimin rotası.

Ve gözlerim, gözlerinle buluştuğunda, yüreğim sessiz kalabilir mi?
Yüreğim sessiz kalamaz!
Yüreğim, görmez gözlerini ama hatırlar geçen günleri.
Göğüs kafesimin kaburgalarının, hapishanenin parmaklıklarına dönüştüğü günleri.
Buz gibi hücrede ışıksız, prangalı ve zincirli yattığını.

Sessizliğin içinde, yankılanan ses!
Yüreğimi şölene çeviren, aydınlık ışıklı günlerin sesi!
Senin sesinle açıldı, yüreğimin kulakları.
Ve sağır oldu, duyduğu ilk sesle.
İlk ve sondu duyduğu ses, sonsuza kadar.
“seniseviyorum” sesiyle, sağırdır kulaklarım.
Ama yüreğim, o sesle sonsuzluğu keşfeder.

Dante gibiyim, İlahi Komedyada.
Işığımsın benim, yürek yolculuğumda.
Ve ulaştığımda sana, ışığım, seninle.

Belki de
Nazım gibiyim,
“Ulaştıkça ulaşılmaz olan hasretimsin”

(25 mart 2007)