Evvela kahkahalarım sustu,
Uyku bana açık bir pusuydu.
Karnım acıkmayı
Dilim konuşmayı unuttu.
Yaşama dair tüm eylemler
Bir bir uzağıma uçtu.
Huzura olan inancım dahi
Dibini sıyırdı.
Umudum bıçak gibi kesildi.
Ben bana benzemez oldum.
Müsebbibi;
Olmaz bir adama, en olurundan vuruldum....
Kayıt Tarihi : 10.7.2025 11:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!