Seninleyim Şiiri - Yılmaz Sarper

Seninleyim...
Ellerin,ellerimde.
Sıkıca tutmuşsun,bırakmamacasına...
Dev bir buzulun çözülmesidir duyduğun ses.
Kahır piramitlerimin yıkılışıdır.
Defnettiğim coşkunun dirilişidir.
İrkilme!
Ürkme sakın.
Çıkmaz sokakların esamesi okunmaz artık.
Hem görmüyorsun baharı?
Börtü böcekleri?
O papatya dalındaki çekingen umudu?
Denizdeki köpüğü,
Gözlerimdeki deyişi görmüyor musun?
Tekmil doğanın alkışa durduğunu,
Nasıl aktığını bulutların soluk soluğa?
Kutsama ayini bu bu gördüğün biliyor musun?
Sen,
İyice sarılmaya bak ellerime güzel kız.
İyice yapış.
Bütün kavgaları bir yana koy.
Ve n’olur artık kendinle barış...