Seninleyim Şiiri - İsa Yılmaz

mutluluktan bir bulut
sevdalı oldu
hüsranları bir kenara koydu
ağlamak nedir unuttu
ama avuçlarından yaşlar dökülüyordu
tutkuyla sardı toprağın kalbini
yer ile gök birleşti
su toprağın göğsünde yaşlandı
onun vazgeçilmezi oldu
bin bir renkli baharlar açtı
bir masum sevgi yüz binlere erişti

uçurumun kenarında bir kadın
tüm bu yaşananları izliyordu
aklında, kalbinde bir adam vardı
gözlerinde ve sözlerinde yalnız o
ruhunun aynalarında bir ışık gibi parlıyordu
oysa gökteki güneş kadar uzaktı
kökleri çok ötelerde olan bir ateş gibi
sadece kıvılcımları ile yakıyordu
mevsim sonbahardı
ama güneş durmaksızın dönüyordu
ve bulutlar ağlıyordu
bir ihtimal her zaman olacaktı
yine de hayata tutunan tırnakları kanıyordu
aşk yer ile gök kadar ıraktı
yine de diyordu kadın seninleyim
toprakta yaşlanan su gibi…

25.11.09