Seninleyim Şiiri - Emre Küçükmotor

Hayatımın ilmeğini çözüyorum yalnızlığa yolculuğum Şen şakrak hatıralarımı huzuruna getiriyorum
Karanlık tarafı sessiz ve sükut içinde kayboluşum
Dillere destan olmuş, yollarına güller seriyorum
O sonsuz güzelliğin denizimde ki
Mavimsi balığa benziyor sanki
Gülmek ki ömrümü uzatıyormuş meğer yaşarım sonsuzluğa
Bir tutam gözyaşına sırdaşım,
Kelimelerin boğazımda düğümlenir belki
Sevmek ki hayata dair kalıntılara bakmakmış,
Değer seninle yaşlanmaya
Ucu bucağı görünmüyor yine
Bu makus kaderimin oyuncağı elimde
Bozulup duruyor saatlerim birbirlerine
Küsüyorlar saat başlarında
Yollar bitiyor,
Görünüyor sevda durağında ki dipsiz kuyularım derinde Sonuna kadar gidiyorum belirsizlik denizinde,
Düşüyorum aniden bu yolun taşlarında
Kelebeğimin ömrüne sığdırıyorum seni,
Bu gece yaşam vaktinim
Yanaklarından neşe buluyor bu yüreğim,
Seninleyken bambaşka titriyor ellerim
Kartalımın kanatlarına alıyorum seni,
Sabahleyin doğan güneşinim
Saçlarından kıvanç buluyor bu bedenim,
Yanımdayken eşsiz bir ay gibi parlıyor gözlerim