Seninle Yenilenir Hücrelerim

Ufkumun uçuğunda üzünçlü bir kadın
Safran kaynatıyorum özlemli aşklara
Kırgın sular akıyor ömrümün arklarından
Uzakta bir deniz, ellerimde menekşeler

Kırılmış aynalarda rengini unutan hatıralar
Yüreğimin mahzun kefesinde asırlık sevda
Karanlığın tam ortasına damlıyor buzlar
Terkimde hicran, göğsümde hüzzam sevinçler

Üşümüş karlarla yıkanıyorum çöl ortasında
Alnımdaki sevi çizgilerini okşuyor o kadın
Saçlarımda yorgun kuşların ıslak kanatları
Çığlığımı emziriyor an, içimde firari düşler

Tutunsam ellerine şimdi, yürüsek menzile
Ne söylesen faydasız, üşüyorum derinde
Seninle yenilenir hücrelerim, utanır anlar
Sarmala beni anılarda, susmadan türküler