aslında kendininkini değil,
benim zamanımı
boynuna astığımı görmedin
ben hep orada
okşuyordum seni,
benim hoşuma giden
tam göğüslerinin pıtırcıklanan uçlarında
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Miş' li geçmiş zamanlı söylemlerimize sakladığımız gizli pişmanlıklarımız varken ve inadına pramatüre aşklar yaşamakta iken; nasıl, nasıl affedebilirdik ki kendimizi?
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta