Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
uzun zamandır uğramamıştım sayfanıza hayıflandım şimdi neden böylesi şiirlerden kendimi mahrum ettim diye,yüreğinize sağlık üstad,saygıyla...
Emeğinizi kutlarım.....İyi bayramlar....
Şiiriniz tesadüfen gözüme ilişti okudum, iyikide okumuşum hoş dizelerdi kutluyorum sizi
Ellerin gelir aklıma ısınırım
Güneşim olursun
Sevincim olursun dal uçlarında
Ha açtı ha açacaksın
Bunu bilirim
Çiçekler gibi açar sevinçler elbet.. Sevinçleriniz hep daim olsun. İlhamınız ve coşkunuz hiç sönmesin üstadım. Lutladım tam puanla + ant...Sevgiyle...
Yalnızlığımı, acımı
Ve seni gizlerim geceden
Sessiz bir çığlığa döner aşkım
Seni sevdiğim anlaşılır
Korkularım bu yüzden
..............gizemli emeginizi kutluyorum kadim dostum harukuledeydi.....huzunlu ama sevda kokan......
Merhaba!
Pek hoş ve akıcı idi.
Büyük haz alarak okudum.
Nicelerine daha muvaffak olmanızı diliyorum.
100+heybem.
Mesud bayramlar..
aşk ve yanlızlık....yüreği parçalayan iki öğe ve bunlar düşürür şairi aşk ateşine.bu ateş öyle kuvvetli ki kalp bir kere tutuştumu,canı acısada defalarca o ateşe girmek ister.yüreğinize sağlık üstadım.güzel bir şiir okuttunuz bize...saygılar...
Yerli yerinde duygular, dramatize edilmemiş. Akıcı net. Üstadım serbestin en güzellerinden birini vermiş.
Sevgi,acı,hüzün,yalnızlık :İnsanı insan yapan temel duygular...Bence bu duygular üzerine hissedilerek yazılan şiirler evrensel değer taşıyor demektir..Sizin şiirnizde özde aynı anlamı ifade ediyor..çok güzel bir sevda şiiri ,derinden hissedilerek belki de gözyaşı ile yazılmış gibi dugusal..
Yalnızlığımı, acımı
Ve seni gizlerim geceden
Sessiz bir çığlığa döner aşkım
Seni sevdiğim anlaşılır
Korkularım bu yüzden
......Tebrikler...Şiir hissedilerek yazılınca güzel......ant+10
Sevgi,acı,hüzün,yalnızlık :İnsanı insan yapan temel duygular...Bence bu duygular üzerine hissedilerek yazılan şiirler evrensel değer taşıyor demektir..Sizin şiirnizde özde aynı anlamı ifade ediyor..çok güzel bir sevda şiiri ,derinden hissedilerek belki de gözyaşı ile yazılmış gibi dugusal..
Yalnızlığımı, acımı
Ve seni gizlerim geceden
Sessiz bir çığlığa döner aşkım
Seni sevdiğim anlaşılır
Korkularım bu yüzden
......Tebrikler...Şiir hissedilerek yazılınca güzel......ant+10
Bu şiir ile ilgili 133 tane yorum bulunmakta