Seninle Sensizliğe Mahkumdum

Günden güneş çekildiğinde,
Mahremiyetsiz mekanlarda
Kuytularda saklı şeytana döner insan.
Oysa şeytan,
İsyan eden bir melektir.
Günaha girense insan...
İçimizdeki doğrularımızda saklıdır günahlarımız…
Hakim olamayınca şeytansı yanımıza,
Sofraların katığı
Eğlencenin çengisi
Çaresizlerin umudu kesilir,
Bazen Aslı’yı
Bazen Ferhat’ı, Şirin’i
Bazen de kendimizi buluruz kendimizde ve
Yedi veren güle döner
Aşık oluruz ruhumuza her dem …

Lakin...
Ah ki ah olsun sana...

Ahh sevgili ahh! ...
Ahh saçlarına aklar düşmüş sevgilim ahh…
Yaşadığımız her güne isyanında,
Yıllarını çalan hırsızdım,
Hayatındaki yanlış,
En büyük efkarındım..

Sanıyordun ki uzaklara uçacak bir albatrostun
Ve ben kanatlarında kurşundum…

Oysa ben,
Her sabah
Seninle sensizliğe mahkumdum….