Seninle Sensiz Şiiri - Emre Öztürk 3

Güldüğünde yanaklarında oluşan
O derin çukurlarda
Aşka olan inancını kaybeden insanın
Boşlukları vardı şimdi.
Sahipsiz kalp atışlarının anlamsızlığı ile
Gülüşünün güzelliği küslerdi.
Yanlızlık içinde geçen mevsimler,
Geldiğin gün birden sona erdi.

Kış güneşinin altında,
Ilık rüzgarların gölgesinde,
Sonu olmayan rüyaların içine dalıp
Seni çıkarmalıyım karşıma.
Ve gözlerinin sıcaklığı,
Sarmalı şimdi beni.

Sonsuz mısralar dizdim önüne,
Sayısız günlerin haddi hesabı,
Sensiz geçen dakikaların
Ne önemi vardı ki şimdi.

Bitmek bilmeyen enerjileriyle
Gündüzü kıskandıran yıldızlar.
Ritimsiz dans eden renklere inat,
Yüzüne derin solukluklar bırakıyordu.
Her nefesin hediye olduğunu gösterip,
Yanlızlıktan,
Kocaman kalabalıklara atıyordu.
Gökyüzü okyanusla birleştiğinde,
Islak ağaç gövdesi gözlerine bakıp,
Filizlenmek yeni aşklara.
Yarını olmayan zamanlarda,
Yetişememek uçan martılara.

Ne yapacağını bilmeyen çocuklar gibi,
Delice savrulan dalgalara sarılıp,
Rüyalarıma girmeni beklemekten başka,
Çaresi olmayan dertleri kucaklayıp,
Derinliklerinde kaybolmayı beklerim şimdi.

Biliyorum ki;
Karanlığa küfreden Ay,
Derin kahverengi gözlerine dalıp,
Seni çıkarıp getirecek karşıma.
İşte o zaman;
Güneş doğmaya utanacak,
Yıldızlar teker teker düşecek,
Gerdanlıklarından avuçlarıma.