Seninle Sensiz Şiiri - Alpaslan İpek

Gecenin karanlığı çöktüğünde yüreğime
Bir martının çığlığı değil, beynimi kemiren
Dizlerim diremeyipte düştüğümde yerime,
İşte insafsız, o benim yokluğunda deliren.

Bak şimdi ellerim bomboş, kafamsa sarhoş
Belki de gülüyorsun, mühim değil gözyaşlarım
Beyhude diyemem ki; şimdi gel, bana koş,
Yıkamam yığılmışsa önüme kader taşları.

Eğirtmece doladığın çürük ip değilim ben
Seni göremeyecek bir yarasa hiç değilim
Ama benim aşk ateşinden güneşini yiyen
Karanlığında boğulan sızmış mum da değilim

Güneşin özlemi değil mi bulutlarla olmak
Toprağın da gerdeği değil mi suya kavuşmak
Bülbüle yakışır mı hiçgülsüz bahçelerde uçmak
Toprak suya, bülbül güle, bense sana hasret